Drie jaar na de machtsovername in Afghanistan dreigt Afghanistan een ‘vergeten’ crisis te worden waarschuwen hulporganisaties.
Spanningen in de grensregio Torkham tussen Afghanistan en Pakistan liepen deze week op, waarbij 2 doden en 4 gewonden vielen. Veel teruggestuurde Afghanen – ruim 680.000 sinds september vorig jaar – worden in kampen opgevangen in deze regio. Voor hen is er geen werk, geen toekomst.
Samira Sayed Rahman, Senior Policy and Advocacy Adviser, Save the Children in Afghanistan: “Ook elders in mijn land zijn miljoenen Afghanen afhankelijk van hulp. Zij zitten in een vicieuze cirkel van economische crisis, wanhoop en steeds maar weer ontheemd zijn in eigen land.” Hulporganisatie Save the Children roept samen met Action Against Hunger (ACF), CARE International (CARE), the Danish Refugee Council (DRC), International Rescue Committee (IRC), INTERSOS, Islamic Relief Worldwide (IRW), Norwegian Refugee Council (NRC), People in Need (PiN) en World Vision International (WVI) op om meer duurzame ontwikkelingshulp naar Afghanistan te laten gaan.
Bijna 24 miljoen mensen, waarvan 52% kinderen en 25% vrouwen zijn afhankelijk geworden van hulp. Ruim de helft van hen is niet in staat zelf voor voedsel te zorgen. Ruim 6 miljoen mensen zijn ontheemd in eigen land en het werkeloosheidscijfer is verdubbeld tov vorig jaar. Hoewel de veiligheidssituatie verbeterd is en er meer delen van Afghanistan bereikbaar zijn voor hulp, moesten hulporganisaties toch juist hulp verminderen, omdat er geen geld meer is om die hulp in te kopen. Noodhulp alleen volstaat niet.
Klimaat en extreme weersomstandigheden
Afghanistan heeft te kampen gehad met extreme weersomstandigheden In July 2024 beschadigden ernstige overstromingen en landverschuivingen in 29 districts in Badakhshan, Baghlan, Kunar, Laghman, Nangarhar, en Nuristan huizen, oogsten en infrastructuur. In oktober vorig jaar werden de huizen van 2,2 miljoen door een aardbeving met de kracht van 6.3 in Herat.
Vergeleken met mensen die nu 60 jaar zijn, zullen kinderen in Afghanistan ruim vijf keer zo vaak een ernstige droogte meemaken dan hun grootouders.
Koers moet om
De hulporganisaties benadrukken dat er nu zo’n diepe crisis is dat de koers om moet. Landen die ontwikkelingshulp geven moeten alles op alles zetten om die weer te gaan geven. Dat betekent o.a. dat er onderhandeld moet worden over de bevroren tegoeden die aan de Afghaanse autoriteiten zijn toegekend. Daar is veel diplomatieke vaardigheid voor nodig om die hulp ook bij vrouwen en kinderen terecht te laten komen. Dat vraagt namelijk dat de Afghaanse autoriteiten zich aan het internationaal recht houden.
Hulporganisaties zien dat er kansen zijn voor nieuwe landbouwprogramma’s die o.a. ook aan vrouwen krediet geeft zodat ze kunnen investeren in klimaatbestendige manieren van landbouw. De Afghaanse autoriteiten moeten het werk van niet-gouvernementele hulporganisaties wel mogelijk maken. Dan kunnen ook internationale banken en andere financiële instellingen het weer mogelijk maken dat er geld overgemaakt kan worden naar Afghanistan. Ook daar is diplomatieke druk voor nodig. De hulporganisaties benadrukken dat er meer geld moet gaan naar Afghaanse ngo’s, met name ook die door vrouwen geleidde ngo’s. En naar organisaties van en voor mensen met een beperking.
Het Afghanistan Humanitarian Needs and Response Plan (HNRP), opgesteld door de Verenigde Naties heeft nog maar 25% van het benodigde geld toegezegd.
