Met de parlementsverkiezingen voor de deur doen politieke partijen verwoede pogingen om stemmen te winnen. Maar het is de vraag of veel jongeren hun stembiljet gaan verzilveren. Van alle mensen die stemmen, blijven jongeren het vaakst thuis. Er is een flinke kloof tussen jongeren en de politiek en die kloof is groeiende, met name in stedelijke gebieden met een hoge concentratie jongeren met een migratieachtergrond of praktisch opleidingsniveau.
Dat blijkt uit onderzoek van het lectoraat Jeugd en Samenleving van Hogeschool Inholland, de Universiteit van Amsterdam en het Kenniscentrum Ongelijkheid. Politieke partijen moeten een langetermijnvisie op politieke betrokkenheid ontwikkelen, gebouwd op wederzijds respect en een oprechte dialoog.
In de steek gelaten
‘Veel jongeren voelen zich in de steek gelaten en ongehoord‘ zegt Femke Kaulingfreks, Lector Jeugd en Samenleving op de Hogeschool Inholland. ‘Het risico is dat mensen steeds meer tegenover elkaar komen te staan. Dit leidt tot polarisatie, maar ook tot oplopende frustraties over een gebrek aan representatie en erkenning. Onze jongeren willen een stem hebben en serieus genomen worden. Democratie vereist de actieve deelname van elke generatie, en jongeren vormen de basis van innovatie en verandering.’Veel jongeren voelen zich in de steek gelaten en ongehoord. Het risico is dat mensen steeds meer tegenover elkaar komen te staan. Dit leidt tot polarisatie, maar ook tot oplopende frustraties over een gebrek aan representatie en erkenning. Onze jongeren willen een stem hebben en serieus genomen worden. Democratie vereist de actieve deelname van elke generatie, en jongeren vormen de basis van innovatie en verandering.’
Volgens Kaulingfreks is het is niet de intentie van de overheid die ter discussie staat, maar de effectiviteit van de aanpak. ‘Participatiebijeenkomsten zonder jongeren, beperkte uitingsvormen zoals traditionele jongerenraden en het negeren van moderne platforms zoals InstaLive, tonen aan dat we moeten heroverwegen hoe we politiek engagement voor jongeren vormgeven.‘
Politici en beleidsmakers moeten daadwerkelijk luisteren en zich verdiepen in de wereld van jongeren.
Kaulingfreks gaat verder door te stellen dat de rol van jongerenwerkers en docenten cruciaal is. Zij hebben volgens Kaulingfreks het vertrouwen en de connecties om deze gesprekken te faciliteren, vooral over zaken die direct van invloed zijn op de levens van jongeren. ‘Dit vereist een langetermijnvisie op politieke betrokkenheid, gebouwd op wederzijds respect en een oprechte dialoog,’ aldus Kaulingfreks
‘Als we willen dat jongeren deel uitmaken van de democratie, moeten we ze niet alleen uitnodigen, maar ze ook verwelkomen in een omgeving waar hun stemmen gehoord en hun bijdragen gewaardeerd worden, ze een plek aan de tafel geven waar hun stem daadwerkelijk meetelt.‘